Masumiyet Müzesini bi hafta kadar önce bitirdim.
Benim için başlangıcı çok heyecanlı, devamı güzel, ortaların sonlarına doğru biraz sıkıcı ve ortalama bir son ile biten bir kitap oldu.
Ekşi sözlükte belirttiğim gibi hayatımda okuduğum en epik roman.
Ama hayatımın romanı değil.
Bir kaç nokta :
- Sadece sondaki kaza (ve sebebiyeti) bana Araf'ın baş karakterini hatırlattı. İlk defa kitap sonunda Füsun hakkında düşündüm (ve bunu kitabın sonunda yaptığımı farkettim.) " Füsun Manik-depresif miydi acaba?"
- Kemal'in Füsun'a hitap ederken değil de Füsun'dan bahsederken "güzelim" kelimesini kullanması çok hoşuma gitti. Çok samimi geldi. Nitekim Zabla'dan dolayı tanıdığım bu kelimeye.
...
3 ay önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder